arşimet noktası

Doğuştan bir hayvansever olduğumuz   halde sonradan bu duyguyu yitiriyoruz.Hatta öyle yitiriyoruz ki, bizlerin , daha ince düşünebilme yetisi gibi ufak bir farkla onlardan ayrılan hayvanlar olduğumuz gerçeğini büsbütün   unutuyoruz .   Flamingolar   Geçenlerde Ankara’daydım.Zamanım kısıtlı olduğundan planladığım gibi eski dostları ziyaret edemedim.Ama yine de,iki buçuk yaşındaki oğlumu bahane ederek,çok çok eski bir dostumu ziyaret ettim.Çocukluğumdan beri doğaya olan merakıma karınca kararınca bir katkıda bulunmuş olan eski dostum hayvanat bahçesini…Sevdiğim hayvanların hepsi orada idi;hep orada, aynı kalan hayvanlar:Aslanlar,kaplanlar,yılan,timsah,deve,zürafa,kartal…Ama fil dostumuzu kaybetmişiz!...Filin öldüğünü,yerine yenisinin alınmadığını söylediler.En son 1997 yılında gördüğüm fil mi idi acaba ölen?Demir parmaklıklar önündeki otlarla vakit geçirmeye çalışırken ziyaretçilerin içeriye girmesiyle hortumunu bir “dilenci” gibi uzatar...

  Resim:Hakan İpek (Taşrayı modernleştiren kapitalizm)   Bir kaç yıldır yaşadığım bir karadeniz kıyı kasabası olan Akçakoca’da,o dediğim oyunlardaki süpermarketlere benzeyen irice bir bakkalı olan komşum,birkaç ay önce iflas etti.Varını yoğunu kaybetmiş olarak başka bir şehre yerleşti.Yalnız o değil,daha başka küçük bakkallar ve orta boy marketler de tehdit altındalar.Sürekli cepten yiyip,fındık bahçelerinin sağladığı ek gelir sayesinde ayakta durmaya çalışıyorlar. Yazı başlığı bir zamanlar Ankara tiyatrolarında sahnelenmiş bir oyunla ilgili..Hatırlayanınız ya da izleyeniniz var mı bilmiyorum.Seksenli yılların başında ya da ortalarında,kesin bir tarih olarak hatırlamıyorum,ama tam adı”Kahraman Bakkal Süpermarkete   Karşı “ olan bu oyunun adı zihnimde yer etmiş.O zamanlar şimdiki gibi market zincirleri,market ağları yok,”gima” ve “yeni karamürsel mağazaları” sayılmazsa.Süpermarket dediğimiz şey,bakkalın büyüğü,içinde şarküteri ya da kozmetik reyonlarının da bulund...